مسعود زیارتی مسئول روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گلستان در یادداشتی نوشت: گردشگری کشاورزی انعکاسی از تدارک فرصت‌های جدید در زمینه ایجاد فرصت‌های اقتصادی از طریق گردشگری در مزارع است. این گونه از گردشگری را می‌توان ترکیبی از یک وضعیت طبیعی و روند کشت و برداشت محصولات کشاورزی به عنوان فرصتی درمحدوده تجربه‌گردشگری دانست.
در نواحی روستایی تعدادی مزارع وجود دارد که در بازنمایی یک قابلیت خاص یا چشم‌انداز بسیار مناسب، ممکن است به عنوان مکانی برای گذران اوقات فراغت از سوی بازدید کنندگان شهری یا غیربومی انتخاب شوند. شکل‌گیری گردشگری کشاورزی ناشی از عواملی در دوسویه یک روند مابین گردشگران و کشاورزان است. گردشگران که در ساختارشکنی پسا مدرن، تجربه گردشگری انبوه را ارضا کننده نمی‌یابند درپی گریز از محیط‌های پرازدحام و متراکم شهری و زندگی در سیطره تکنولوژی در مفهوم گشتل آن به دنبال یافتن مکان‌های جدید برای کسب تجربه‌های اصیل گردشگری هستند که این خود با افزایش سطح درآمد و تبلور گذران اوقات فراغت به عنوان یک حق در رابطه است.
کشاورزان نیز در زیر فشارهای حاصل از هزینه و قیمت‌ها و بحران‌های وابسته به آن در تولید مازاد کشاورزی، برای افزایش درآمد خود رهیافت متنوع کردن کشاورزی و فعالیت‌های غیرکشاورزی را مدنظر قرار داده و ارائه خدمات گردشگری و گشودن فضای مزرعه را بر روی بازدیدکنندگان به عنوان یک تنوع اختیاری عملکرد مزرعه و منبع درآمد پذیرفته‌اند.
از این رو گردشگری کشاورزی به عنوان یک فعالیت بازاریابی مستقیم توانسته است فرصت‌های خاصی را برای کاستن از رشد خطرات از طریق تنوع در یک محیط اقتصادی متضاد و شهری شده فراهم آورد که در برگیرنده داد و ستد روستایی دردوجهت محیط مزرعه و یک بخش از تجارت گردشگری است. این در حالی است که در مناطق کشاورزی که توجه و سرمایه‌گذاری زیادی انجام شده و هم چنین تنوع زیادی در فعالیت اقتصادی دارند، به دلیل این که جاذبه‌های کمتری دارند، نیاز چندانی به توسعه گردشگری در آن‌ها احساس نمی‌شود، مناطق حاشیه‌ای که بر پایه کشاورزی سنتی و محدود قرار دارند نیاز بیشتری به تنوع اقتصادی داشته و برای گردشگران نیز جذاب‌تر خواهند بود.
ماهیت سنتی این مزارع نقش مهمی را در توسعه گردشگری ایفا می‌کند به گونه‌ای که با برانگیختن حس نوستالژی، علاقه گردشگران را به دیدن و تجربه کردن شیوه‌ها و زندگی سنتی این مزارع افزایش می‌دهند. گردشگری کشاورزی بیشتر یک نزدیکی فزآینده‌ای با چشم‌اندازهای روستایی و بازدیدکنندگان دارد. وقتی که بیشتر به عنوان یک منظره تماشایی در نظر گرفته می‌شود. روند گردشگری کشاورزی در مراحلی از جاذبه‌ها، فعالیت‌ها، اقامتگاه و امکانات رفاهی طی شده که هر یک از این مراحل در برگیرنده متغیرهای وابسته‌ای هستند که می‌توانند در چارچوب کنش‌پذیری گردشگران و محیط تأثیرگذار باشد. جاذبه‌ها هر یک در محیط‌های مختلف یک منحصر به فرد بودن را نشان می‌دهندکه در برانگیختن انگیزه گردشگران مؤثر است.
در کنار این جاذبه‌ها انجام فعالیت‌های تفریحی هم چون پیاده‌روی، ماهیگیری، اسب‌سواری، راندن وسایل نقلیه کشاورزی، مشارکت در کار مزرعه و نظیر اینها امر ضروری است. اقامتگاه ممکن است در مزرعه برای بازدیدکنندگان تدارک دیده شود و امکانات رفاهی نیز از سرویس محدود دادن تا در اختیار خود بودن را شامل می‌شود. براین مبنا کشاورزان با شیوه‌های مختلف می‌توانند یک درآمد مکمل را از گردشگری به دست آورند و در صورت نتیجه بخش بودن این فعالیت‌ها ممکن است بالاخره جانشین کشاورزی به عنوان یکی از درآمدهای اصلی شده و به تجارتی سودآور بدل شوند. به طور کلی گردشگری کشاورزی به عنوان شیوه تحریک کننده رکود اقتصاری در نواحی روستایی در نظر گرفته می‌شود که آثار آن را در نواحی روستایی می‌توان به شرح زیر بیان کرد:
۱- گسترش بهره برداری از مزرعه
۲- نوآوری در نقدینه‌سازی و کسب درآمد مازاد
۳- افزایش مصرف‌کنندگان جدید محصولات کشاورزی
۴- افزایش آگاهی پیرامون محصولات کشاورزی محلی
۵- درک و توجه بیشتر به اهمیت نگهداری زمین‌های مورد استفاده
۶- کسب درآمد برای اعضای خانوار کشاورز و دیگر کسانی که در مزرعه کار نمی‌کنند
۷- تشویق کشاورزان به ادامه کشاورزی با وجود آن که بازارها بطور فزآینده‌ای رقابتی است
۸- کمک به احیا و توسعه سنت‌ها، هنرها و صنایع محلی.
۹- افزایش و احیای نمادهای محلی برای جلب توجه بازدیدکنندگان
۱۰- افزایش استفاده از محصولات و خدمات محلی
۱۱- پیشرفت و بهبود فرهنگ، ارتباط و درک درون منطقه‌ای
۱۲- نیازمندی به مدیریت محیطی سالم برای چشم‌انداز روستایی
۱۳- افزایش آگاهی و اطلاعات پیرامون کشاورزی
۱۴- تدارک فرصت برای مدیریت بحران‌های اقتصادی در زمینه کشاورزی
۱۵- افزایش پایداری در طولانی مدت برای تجارت کشاورزی
انتهای پیام/
نظر شما